Σε μια εποχή συνεχώς μεταβαλλόμενων κοινωνικών, οικονομικών και κλιματικών συνθηκών, η αρχιτεκτονική και οι άλλες καλές τέχνες καλούνται να ανταποκριθούν σε νέες πολύπλοκες προκλήσεις. Μέσα από τις τέχνες η προσωπική έκφραση, το βίωμα και η αντανάκλαση της κοινωνικής πραγματικότητας στη συνείδηση του καλλιτέχνη, μετουσιώνονται σε έργα που «αγγίζουν» και επηρεάζουν καθολικά μέρος της κοινωνίας. Ως εκ τούτου η συμβολή της καλλιτεχνικής δημιουργίας στο σύγχρονο γίγνεσθαι είναι εξαιρετικά σημαντική.
Μέσα από την ευρύτερη καλλιτεχνική δραστηριότητα και την διεπιστημονική προσέγγιση, επιδιώκεται η αφύπνιση προβληματισμών και συναισθηματικών καταστάσεων, έτσι ώστε η αρχιτεκτονική, η μουσική και το θέατρο να λειτουργούν ως έναυσμα αναζήτησης νέων νοημάτων, αφήνοντας χώρο για κριτική σκέψη και εξέλιξη. Η ανάγκη του ανθρώπου να νοηματοδοτήσει τον κόσμο μέσω της εμπειρίας του αποτελεί την κοινή βάση που συνδέει τις τρεις τέχνες, οι οποίες συνθέτουν ένα ενιαίο πεδίο που διερευνά τον τρόπο με τον οποίο βιώνουμε, κατοικούμε και αισθανόμαστε τον κόσμο.
Η παράλληλη ενασχόληση με διαφορετικές τέχνες ενισχύει την καλλιτεχνική αντίληψη, επιτρέποντας την εμβάθυνση στην έκφραση και τη διεύρυνση της δημιουργικής σκέψης. Τόσο η αρχιτεκτονική, όσο και οι παραστατικές τέχνες μελετούν τη σχέση του ανθρώπινου σώματος και πνεύματος με τον χώρο, τον ήχο και τον «άλλον» άνθρωπο. Ο ρυθμός, η αρμονία, η ένταση και η επανάληψη αποτελούν κοινά εκφραστικά εργαλεία που, μέσα από τη συνδυαστική χρήση τους, παράγουν ποικίλα καλλιτεχνικά αποτελέσματα. Επηρεάζουν τις αισθήσεις, αγγίζουν πτυχές του υποσυνείδητου και συμβάλλουν ουσιαστικά στη σύνδεση με τον εαυτό και τους άλλους.